مدل سه لایه ای سیسکو برای طراحی شبکه

در این مقاله میخواهیم در مورد مدل سه لایه ای سیسکو برا طراحی شبکه صحبت کنیم

و وظایف هر لایه به صورت مختصر شرح دهیم .

به دلیل اینکه شبکه ها می توانند دارای چندین پروتکل و فن آوری متنوع  و در کل بسیار پیچیده باشند  .

سیسکو یک مدل سلسله مراتبی لایه ای برای طراحی زیر ساخت شبکه ای قابل اعتماد ارائه کرده است .

این مدل به طراحان کمک می کند یک شبکه مقیاس پذیر و با ثبات ,

قابل اعتماد و مقرون به صرفه را طراحی , پیاده سازی و نگهداری کنند .

در این مدل هر لایه ویژگی و قابلیت های خاص خود را دارد که از پیچیدگی شبکه می کاهد .

مدل سه لایه ای سیسکو برای طراحی شبکه به شرح زیر است :

Core

این لایه  که با اسم لایه Backbone یا هسته می شناسند به عنوان ستون فقرات شبکه شناخته می شود

که وظیفه انتقال سریع مقدار زیادی ترافیک و داده را برعهده دارد

و در صورت خرابی از نظر سخت افزاری یا ارتباطات باید redundancy بالایی داشته باشد .

از آنجایی که لایه Core باید یک لایه سریع و قابل اعتماد در شبکه باشد

نباید  ارائه سرویس به کاربران و عملیاتی که باعث کند شدن ترافیک می شود

مانند ACLها مسیریابی بین VLAN فیلتر کردن بسته ها را در این لایه پیاده سازی کرد .

و همچنین لایه Core را نباید زیاد گسترش داد . اگر این لایه از حجم ترافیک شبکه شما پشتیبانی نمیکند

به جای گسترش آن باید دستگا های این لایه را ارتقاء دهید .

لایه Core ارتباطات بین دستگاه های لایه distribution را فراهم می کند که معمولا شامل

دستگاه هایی با سرعت بالا هستند مثل روتر های سطح بالا و سوئیچ هایی با قابلیت redundant

طراحی لایه Core باید به گونه ای انجام شود که قابل اعتماد باشد . منظور از قابل اعتماد بود این است که

از فناوری هایی در این لایه استفاده کنید که توانایی انتقال حجم زیادی ترافیک و داده را داشته باشد

و دارای redundancy بالایی باشد . و از پروتکل مسیریابی استفاده کنید که convergence times پایینی داشته باشد

تا از خرابی جلوگیری شود . و همچنین میزان تأخیر در این لایه بسیار کم باید باشد .

برای نمونه میتوانید از روتر ها  و سوئیچ های سیسکو که مخصوص لایه Core طراحی شده استفاده کنید .

Distribution

این لایه نقطه ارتباطی بین لایه access و Core می باشد .

وظایف اصلی آن فراهم کردن مسیریابی فیلتر کردن دسترسی به WAN

و چگونگی دسترسی بسته ها به لایه Core است .

در این لایه سریعترین مسیر دسترسی به سرویس های شبکه تعیین می شود

مثل نحوه ارسال درخواست به سرور ها که در صورت لزوم

برای رسیدن درخواست به سرور از لایه Core استفاده می شود .

در این لایه معمولا از روتر و سوئیچ های لایه سه برای مسیریابی استفاده می شود .

در کل در این لایه موارد زیر پیاده سازی می شود :

• مسیریابی
• ACLها و فیلتر کردن بسته ها و QOS
• سیاست های شبکه و اقدامات امنیتی مثل فایروال ها و NAT
• Router Reflectors یا بازتابنده های مسیر (RRs) برای توزیع مسیرها در شبکه تان
• انجام load balancing
• انجام مسیریابی بین Vlanها
• Workgroup function
• کنترل Broadcast Domain با استفاده از روتر و سوئیچ های لایه 3

نمونه هایی از تجهیزاتی که در ای لایه استفاده می شود  LAN routers , سوئیچ های لایه 3 , فایروال ها , VPN access router

Access

این لایه که به Desktop Layer هم معروف است وظیفه اتصال سرویس گیرنده ها

مثل لب تاپ ها سرورها و تجهیزات جانبی در شبکه داخلی را دارد .

که بیشتر از سوئیچ ها و access point های لایه 2 برای اتصال استفاده می شود .

در صورتی که یک Host بخواهد به منابعی در شبکه دیگر دسترسی پیدا کند

از لایه Distribution برای رسیدگی و ایجاد ارتباط استفاده می شود .

از وظایف دیگر این لایه :

• ایجاد دامنه های شبکه یا همان Collision domain
•  فیلترکردن Mac address و سوئیچینگ لایه 2
• مدیریت access control و سیاست ها
• پیاده سازی Port security
•  پیاده سازی Vlan

در این لایه بیشتر از فناوری اترنت استفاده می شود

و به ندرت از پروتکل های مسیریابی استفاده می شود ولی اغلب Static Routing استفاده می شود .